کریستوفر گیبس، موسیقی‌شناس، این اثر را نه تنها در میان بهترین، بلکه اصیل‌ترین ساخته‌های شوبرت برای دوئت پیانو توصیف کرده است

شوبرت این اثر را در ژانویه ۱۸۲۸ در وین شروع به نوشتن کرد و در مارس همان سال به پایان رساند .

دوست شوبرت ، ادوارد فون باورنفلد، در دفتر خاطرات خود در 9 می ثبت کرد که یک دوئت به یاد ماندنی توسط شوبرت و فرانتس لاشنر اجرا شد این اثر به کارولین استرهازی ( معشوق شوبرت ) تقدیم شد که میزان و نتیجه ی عشق شوبرت به او رازی است بی کران

شوبرت در نوامبر 1828 درگذشت پس از مرگ او، دوستان و خانواده اش متعهد شدند که تعدادی از آثار او را منتشر کنند. این اثر یکی از آن قطعات است. آنتون دیابلی در مارس 1829 این اثر را منتشر کرد