سالیری معلم بتهوون، هومل، شوبرت، لیست و بسیاری از آهنگسازان دیگر بود . اما امروزه آنتونیو سالیری را به خاطر مسموم کردن موتسارت به یاد می آورند..

اولین گزارش‌ها از مرگ موتزارت حدس زده می شود که او مسموم شده بود، اما از سالیری نامی به میان نیامد، اگرچه کارل ماریا فون وبر در اوایل سال 1803 هنگام ملاقات با سالیری از این اتهامات مطلع شد. از آن زمان به بعد، وبر ، که با همسر موتسارت فامیل بود ، از هرگونه تماس با سالیری اجتناب کرد.

در تابستان 1822، زمانی که روسینی از وین بازدید کرد، این شایعات را به شوخی با سالیری در میان گذاشت.

سال بعد، وضعیت سلامتی سالیری بدتر شد و به همراه آن، شهرت او نیز بسیار کم شد. سالیری در پاییز 1823 دچار شکست جسمی و روانی همچنین در بیمارستان عمومی وین بستری شد و در حالت روحی آشفته ، خود را به کشتن موتسارت متهم کرد. اعتراف او باعث شد این موضوع به سرعت در سراسر وین پخش شود.

سالیری در یک لحظه شفاف از خود در برابر شایعات دفاع کرد و خطاب به ایگناز موشلس آهنگساز گفت: اگرچه این آخرین بیماری من است، اما می توانم با حسن نیت بگویم که شایعه پوچ من با عنوان مسموم کردن موتسارت ، حقیقت ندارد.

با این وجود، شایعه مسمومیت به سرعت در روسیه گسترش یافت. در سال 1830، پنج سال پس از مرگ سالیری، الکساندر پوشکین تراژدی مینیاتوری به نام موتسارت و سالیری نوشت که در آن سالیری آشکارا سم را در شیشه موتسارت می‌ریزد.

در سال 1898، نیکولای ریمسکی-کورساکوف از درام پوشکین به عنوان مبنایی برای اپرایی به همین نام استفاده کرد ، در تمام این مدت شهرت موتسارت همچنان در حال افزایش بود، در حالی که سالیری در گمنامی فرو می رفت.

هنگامی که سالیری پس از مدت ها شروع به نوشتن موسیقی کرد ، به ناچار با افسانه ای روبرو شد که برای متوقف کردن آن بیش از حد بزرگ شده بود ، آن افسانه شکوه موتسارت بود.

در نتیجه این موتسارت نبود ، بلکه آنتونیو سالیری بود که مسموم شد.