نظرات ارزشمندتان را پس از شنیدن اثر در بخش دیدگاه وب سایت بنویسید
کنسرتو شماره 8 آنتونیو ویوالدی موومان آلگرو
طوفان در دریای جلیل رامبرانت بسیار با آشوب این اثر از ویوالدی هماهنگ است انگار برای همین تابلو نوشته شده ، درست است که هیچ ارتباطی بین این دو اثر وجود ندارد و دهه ها بین آن دو فاصله است اما یکی از مهم ترین صفات جهان هنر در همین است ، هیچ وقت نمی توانیم ما انسان ها ارتباط بین آثار هنری را محدود کنیم ، هر چند که همین انسان است که آثار هنری را خلق می کند .
ویوالدی ، رامبرانت و دیگر هنرمندان مانند بسیاری از انسان ها زندگی می کردند اما انگار انسان هایی که آثار هنری پدید می آورند ، حفاظت شده توسط جهانی هستند که ما از آن هیچ نمی دانیم به عقیده ی من اگر جهانی را تصور کرد که هیچ اثر هنری در آن وجود نداشته باشد ممکن است به زیستن ادامه دهیم مانند بسیاری از انسان های معاصر اما هیچ شوقی به ماندن و بالیدن به فرهنگ وجود نخواهد داشت.
کنسرتوی هشتم ویوالدی را می شنوید ، این اثر در سال ۱۷۲۷ نوشته شد تا به امروز دلیل نوشتن این اثر و بسیاری از آثار ویوالدی مشخص نیست ، متاسفانه حجم آثار ویوالدی ، باخ و دیگر بزرگان دوره ی باروک بیش از آن بوده که درباره ی نوشتن آثار خود توضیحاتی بدهند اگر توضیحاتی را مشاهده می کنیم اکثراً مربوط به تکنیک نوازندگی و فُرم مشخص آهنگساز برای الهامات نسل های پس از خود است .
از دهه ۱۸۰۰ شروع به تحلیل جدی آثار ویوالدی شد تا بتوانند نام معشوقی خاص یا دوستی نزدیک را بیابند شاید بیشتر آثار به او تقدیم شده باشد اما هیچ نشانه ای یافت نشد ، یکی از عجایب هنر در همین موضوع می تواند باشد هیچ تحلیل مشخصی وجود ندارد هر آنچه ما می دانیم تحلیلات دراماتیک نیست بلکه دانش موسیقی و فُرم های آن است که برای آهنگسازان می تواند مفید باشد اما همه چیز به روح والای هنرمند بر می گردد اگر بتوان حال ویوالدی را در آن لحظه جُست شاید آهنگسازانی بتوان تربیت کرد که مانند جهان او موسیقی بنویسند اما این یافتن ها غیر ممکن است ، دلیل ماندگاری نام ویوالدی یا رامبرانت در همین است .