کنسرتو ویولا در دوره کلاسیک به بعد مطرح شد و در دوره باروک بسیار کم به ویولا پرداخته می شد .

اوج کنسرتو ویولا قطعاً برای تیلمان هست که پس از تیلمان کنسرتو های موتسارت بسیار با ارزش و ستودنیست .

کنسرتو ویولا در دوره باروک زیاد مورد توجه نبود بلکه از ویولا برای آثارِ مربوط به سولو استفاده می شد اما تیلمان با به کارگیری این ساز برای کنسرتو خود باعث شد تحولی عظیم در نگاه به ویولا صورت بگیرد.

فضای بهشتی این کنسرتو همراه با شور و نشاطِ تیلمان در آستانه 40 سالگی دست به دست هم داده تا این کنسرتو در تاریخ از بین نرود و میانِ اثرهای دوره باروک نابود نشود.

یکی از حسرت های هر موسیقی دان یا علاقه مند به موسیقی کلاسیک قطعاً از بین رفتن آثارِ آهنگسازان موسیقی کلاسیک می باشد .

از مولتر تا تیلمان و حتی بسیاری از آثارِ آهنگسازان دوره رمانتیک همگی بخشِ زیادی از آثارشان را اجرا نکردند و یا برای همیشه از بین بردند به دلایل شخصی و شرایط مختلف که ما هیچ نمی دانیم چرا باخ می خواست آثار خود را تا گور با خودش همراه کند ؟

در نهایت قدرِ این آثار را بدانیم و سعی کنیم در بهترین شرایط و دقت لازم این آثار را بشنویم .

کنسرتو ویولا تلمان در جی ماژور در سال 1716-1721 نوشته شد.

این کنسرتو برای خود انقلاباتی را فراهم کرد در موسیقی کلاسیک از همه مهم تر می توانیم به چهار موومان بودن آن اشاره کنیم اغلب کنسرتو های دوره باروک 3 موومان بود جز یه تعداد از سولو های ویولن یا هارپسیکورد اما در کنسرتو های بزرگ مثل ویولن یا ارگ و…. همگی 3 موومان بودند و این چهار موومان بودنِ باعث شد تا تیلمان پیشگامِ برترِ کنسرتو ویولا در دوره باروک باشد .

نظرات ارزشمندتان را در بابِ این کنسرتو برایمان به اشتراک بذارید ممنون از همراهی همیشگی شما عزیزان