🔸️وقتی شومان پدر می شود !
آهنگساز دوره رمانتیک روبرت شومان که همراه با شوبرت برای من همیشه حس زندگی و زیبایی ها را یادآوری می‌کنند.

🔸️شومان این اثر را پس از پدر شدن خود نوشت که با این اثر به حس مسئولیت پدر شدن اشاره می کنه .

🔸️از آنجایی که شومان این اثر را در شب هنگام نوشت زمانی که در هنگام تماشای دختر خود بود و طبیعتا به حس پدر و فرزندی توجه داشت 🕊
می توان گفت احساساتی بودن شومان همیشه در آثارش مشخصه و کاملا میشه در بیشتر آثارش این موضوعات رو حس کرد 🌷

🔸️دومین سال ازدواج او با کلارا بود که موسیقی مجلسی نوشت در دورانی که دختری شیرخوار داشت، که قطعا تاثیر مستقیمی بر این اثر داشته است .

🔸️اجرای این اثر با گلن گلد هست طبیعتا حساسیت ها و اهمیت نوازندگی او در میان علاقه مندان موسیقی کلاسیک همیشه حس میشه .

🔸️کوارتت پیانو در سال ۱۸۴۲ نوشته شد ، همراه با اجرای همسر شومان ( کلارا شومان ) که قطعاً یکی از زیباترین آثار شومان می باشد .

🔸️این اثر را خیلی از عزیزان اطلاع دارند که به حامی شومان تقدیم شده به نام کنت ماتیو ویلهورسکی اما باید پس زمینه و به نوعی چگونگی شکل گیری این آثار را بررسی کرد.

🔸️خیلی از علاقه مندان موسیقی وقت نمی گذارن برای بررسی این آثار فقط کافیه که پی ببرن این اثر به چه کسی هدیه داده شده است.
اهمیت آثار با شکل گیری آن هاست نه به تقدیم کردن های آن ، طبیعتاً هر آهنگسازی باید موضوع مالی خود را به نحوی حل کنه که اهدا کردن آثار به افراد مشهور و ثروت مند یکی از این موضوعات هست .

🔸️هر وقت نیاز به فکر برای انجام یک مسئولیتی هستم همیشه به این اثر گوش میدم شاید بیشتر از ۱۰ ها بار ، همیشه حس امنیت و آرامش در کنار تفکر رو بهم میده .

امیدوارم این اثر رو دوست داشته باشید 🌷🙏

برامس این اثر را در سال 1896 در وین نوشت و آن را به مارکس کلینگر تقدیم کرد

برامس در جوانی، بین سال‌های 1865 و 1868 Ein deutsches Requiem را ساخت که بر اساس مجموعه‌ای از نقل قول‌های کتاب مقدس از کتاب مقدس لوتر بود و بر مرگ متمرکز بود. برامس در پایان زندگی خود چهار کانتو نوشت، دوباره به کلماتی از کتاب مقدس. او همچنین از طرح هایی برای سمفونی استفاده کرد که دیگر اجرا نمی شد. کلارا شومان در 26 مارس 1896 دچار سکته مغزی شد. برامس آهنگسازی این اثر را در روز تولدش، 7 مه 1896، در انتظار مرگ معشوقه خود ( کلارا شومان ) تکمیل کرد

حسرتی پنهان از زیستن در دوره کلاسیک را همیشه داشته ام ، خیابان هایی که شاید کامل شکل نگرفته بودند و فضایی شهری نداشتند ، مردمانی که توقع کمتری از یکدیگر داشتند ، بحران حسادت وجود نداشت زیرا تمامی انسان ها از اندیشه هایشان قضاوت می شدند نه منافع یا مادیات های گذران.

قطعاً در آن دوره همه چیز زیبا یا عالی نبوده مشکلاتی که امروزه است حتماً در آن زمان احساس می شده اما درصد کمی از مردم بودند که با دنیای موسیقی ، ادبیات ، نقاشی یا دنیای هنر بیگانه باشند ، اگر برامس اثری می نوشت بخش قابل توجهی از جامعه آن را می شنید یا اگر کتابی ادبی همانند جهان تولستوی منتشر می شد در آن زمان بسیار مورد توجه مردم بود اما امروزه تمام جهان در مسیری حرکت می کند که فرصت یا قدرتِ اندیشیدن را از انسان میگیرد.

گوش بسپارید به یکی از زیباترین آثار موسیقی کلاسیک.

اگر قرار باشد از میان آثار برامس ده اثر محبوبم را انتخاب کنم این اثر را قطعاً با تمام وجودم انتخاب خواهم کرد.

اپوس 18 برامس همان پیانو کنسرتو یکم را می شنوید که در سال 1857_1858 نوشته شد .
قبل از اینکه ادامه ی کپشن را مطالعه فرمایید یک بار این اثر را کامل بشنوید سپس نظراتِ ارزشمندتان را برایمان بنویسید .

برامس کاملاً متفاوت است با دیگر آهنگسازان دوره ی رمانتیک ، وسواس های همیشگی او نگذاشت نسخه های اولیه ی این اثر را بتوانیم مشاهده کنیم .
در نتیجه تنها یک نسخه بیشتر باقی نمانده ، همان نسخه اصلی که در سال 1917 با امضای جوزف یواخیم ،کتابخانه دولتی آلمان آن را نگهداری می کند .
در نسخه اصلی هیچ اشاره ای نشده مقصود نهایی اثر چه است بسیاری از منتقدان این اثر را مرثیه ای برای مرگ شومان یا رابطه ی کلارا شومان با برامس در نظر می گیرند .

قبل از نوشتن پیانو کنسرتو ، این اثر می بایست سمفونی یا سونات پیانو دو گانه باشد اما برامس هیچ اثری از نوشته های قبلی خود به جا نگذاشت طبیعتاً به دلیل حساسیت های برامس بود ، وسواس های او بی نهایت قابل احترام است ، هر اثری که می نویسد مشخص است از تمام احساس و فرمِ آثار خود استفاده کرده تا مخاطبان موسیقی پس از گذشت 167 سال هنوز از شنیدن این موسیقی لذت ببرند.
اجرایی که می شنوید با نوازندگی روبینشتاین است تحت لیبل آر سی ای ، بی نهایت لذت بخش است شنیدن این اثر بخصوص با کیفیت فلک ، پیشنهاد می کنم در وب سایت این اثر را حتماً بشنوید .