اوجِ لطافت موسیقی همراهِ سادگی است .

در دوره باروک قطعاً آثار بزرگ کرال و مذهبی وجود داره که هیچ وقت قابل مقایسه با دوره های کلاسیک و رمانتیک نخواهد بود اما این اثر از ویوالدی برای من جایگاه ویژه ای دارد .

با اینکه دوره باروک از خیلی امکانات دوره های بعدی بی بهره بود همانندِ ارکستر قوی سمفونیک اما این اثر ویوالدی ثابت کرد برای آهنگساز بودن نیاز به گروه یا ساز های زیادی نیست .

کافیست روحِ بزرگی داشته باشی و خود را در موسیقی رها کنی تا موسیقی تو را از آن خود کند .

با بررسی بیشتر از 500 اثر از ویوالدی در نهایت به این اثر رسیدم که در ثانیه های اول حتی یک فیلسوف را غرقِ شنیدن خود می کند .

تا به امروز آثار زیادی در این رسانه قرار دادیم و باید گفت که عمر آدمی پاسخگو برای معرفی تمامِ شاهکار های حتی دوره باروک نخواهد بود چه برسه به دوره های کلاسیک و رمانتیک که قطعاً از صد ها آهنگسازان جاودانه تشکیل شده است.