به روشنایی آسمان ایمان داری ؟ نظر من بر این است آسمان دیگر آبی نیست ، همه چیز با تاریکی های روزمرگی همراه شده ، چگونه می توان سیاهی دید اما سراسر به روشنی ایمان آورد؟

صبر کنید دوستان من ، واژه ی امید بزرگتر از آن است که من بخواهم درباره اش برایتان چیزی بنویسم طبیعتاً این موسیقی برامس است که می تواند انسان را از قرار گرفتن در تاریکی مطلق به سوی آسمانی روشن همراه با تابشی سرشار از امید همراهی کند.

زیبایی سمفونی برامس علاوه بر پختگی کامل در دروه ی رمانیتک ، کاملاً اشاره می کند به ارتباط انسان با خودش ، ارتباطی که از شجاعت پرسش های پر از حسرت می تواند الهام گرفته شود یا از شدتِ نبود شادی در وجود خسته ی انسان ، اگر برای دو یا سه بار این موومان از سمفونی برامس را بشنوید متوجه خواهید شد که فقط در تنهایی مطلق می توانید از زیبایی آن بهره مند شوید .

شاید به همین دلیل باشد که برامس هیچ وقت دلیلی مشخص برای نوشتن آثارش در اختیار مخاطبان موسیقی قرار نمی دهد ، می گذارد تا خودشان با درونشان تنها بمانند.

سمفونی دوم ، پس از مدتی کوتاه از نوشتن سمفونی طولانی برامس همان اپوس 68 در سال 1877 نوشته شد.

در آن زمان برامس در دهکده ای قرار داشت با نام پورچاخ در ورترزه همراه با خلوتگاهی زیبا در اتریش .
همانطور که می دانید برامس بسیار تحت تاثیر بزرگانِ قبل از خود بود مانندِ : بتهوون ، باخ ، هندل و …. اما کمتر کسی مانند برامس است که علاوه بر آشنایی با این عزیزان خود را در دوره ی هنری خود اینچنین ماندگار کند .

حساسیت های برامس برای نوشتن آثار سمفونیک بیش از دیگر آهنگسازان بود تا آنجایی که چایکوفسکی هنگام نوشتن سمفونی پنجم خود دیداری با برامس داشت و او موومان پایانی را تایید نکرد همچنین چایکوفسکی هم به این نظر احترام گذاشت و آن را پذیرفت .

چرا بنظرتون باید آهنگسازی مثل برامس صاحب نظر در بسیاری از فرم های موسیقی باشد ؟ قطعاً تلاش های دو دهه او برای نوشتن اولین سمفونی اش باعث شد به پختگی بسیار عظیمی برسد که کمتر آهنگسازی می توان یافت در دوره رمانتیک که بیش از بیست سال برای تصمیم نوشتن یک سمفونی تلاش کند .

پس از نوشتن سمفونی اول او یا اپوس 68 او به این نتیجه رسید که تجربه ی لازم را برای نوشتن سمفونی دوم خود دارد در نهایت تقریباً یک سال پس از نوشتن سمفونی اول شروع به نوشتن سمفونی دوم خود در اتریش کرد.

این سمفونی شاید احساسی از شنیدن سمفونی ششم بتهوون را برای مخاطبان ایجاد کند اما باید باور داشت که برامس از بتهوون تاثیر می گرفت و این کاملاً می تواند احساس شود .
بسیاری از عزیزان با توجه به فرم موسیقی برامس و کتاب های بررسی آثار او می توانند این موضوع را نتیجه بگیرند که هیچ ارتباطی در میان نت های نوشته شده ی برامس با بتهوون نیست صرفاً تجربه ی شنیداری کوتاه مخاطبان می تواند احساسِ شباهت موسیقی برامس با بتهوون را به آن ها منتقل کند.