دائماً از این سوء ظن رنج می برم که با تلاش در بسیاری از نقش ها ، شاید زندگی ام را به بهترین شکل ممکن نکرده ام .

راخمانینف به درستی می دانست که انسان وابسته به زمان است و بسیاری از اتفاقات تلخ یا لذت بخش را زمانی خواهد فهمید که فرصتی برای اصلاح آن وجود نداشته باشد .

این خستگی تمام از اندیشیدن تا چه میزان انسان را می تواند نا امید کند !

ای کاش فرصتی فراهم می شد تا مدتی طولانی به هیچ چیز فکر نمی کردیم ، حتی به خودمان ، شاید زیبایی نهایی در همین موضوع خلاصه شود در زمانه ای زیست می کنیم که اندیشیدن باعث عذابمان می شود چون هیچ کس قرار نیست امیدی برای روح آشفته ما ایجاد کند .

امروز زادروز راخمانینف است ، سرگئی راخمانینوف در اول آوریل 1873 در سمیونوو، شمال غربی روسیه به دنیا آمد.

در سال های اولیه دانشگاه به عنوان یک پیانیست و یک آهنگساز اساتید خود را شگفت زده می کرد و در سال 1891 در سن 18 سالگی، اولین کنسرتو پیانو خود را تکمیل کرد که باعث شد اعتبار بسیاری کسب کند . با این حال، اولین سمفونی او در سال 1896 توسط منتقدان مورد بررسی قرار گرفت و باعث شد که راخمانینف دچار افسردگی عمیقی شود.

برای یک آهنگساز آن هم در اوایل آهنگسازی ، شکست یک واقعه بسیار تلخی است . راخمانینف با موسیقی توانست به آهنگسازی بازگردد و پیانو کنسرتو دومش را در سال 1901 تکمیل کرد ( شاهکاری در تاریخ موسیقی )

نقل قولی از هوروویتس پیانیست محبوب : راخمانینف علاوه بر آهنگسازی یک رهبر ارکستر و پیانیست درجه یک بود 🎻

راخمانینف در سال 1904 به عنوان رهبر اصلی تئاتر بولشوی منصوب شد و چندین مقام مهم را در آمریکا ارائه کرد که مهمترین آنها ارکستر سمفونیک بوستون بود.

راخمانینف دست های بزرگی داشت ، به همین دلیل است که برخی از قطعات او برای نوازندگانی که دارای استعداد کمتری هستند بسیار دشوار است و اکثر اساتید پیانو ، قطعات راخمانینف را به شاگردانشان معرفی می کنند 🎹

نظرات ارزشمندتان را درباره این آهنگساز حتما برایمان بنویسید ✍️