یکی از دشوار ترین اتفاقات نوشتن درباره ی واگنر است ، تجربه ای خاص و والاتر از آنچه که در پیرامون ما می گذرد طبیعتاً به آسانی قابل شرح دادن نیست زیرا هیچ هنرمندی را نمی یابم افسانه آفرین تر از واگنر.
اُپرای پارسیفال آخرین اپرای واگنر است و بخشی از اکت یا بخش اول آن را می شنوید با عنوان : دگرگونی موسیقی.
بسیاری بر این باورند موسیقی واگنر احتیاج به پیش نیاز های عظیمی ندارد اما به عقیده ی من اینطور نیست چون باید حد امکان سرود نیبلونگ ها را بخوانید تا بخش عظیمی از آثار واگنر برایتان قابل ستایش شود درست خواندید موسیقی واگنر را باید ستایش کرد زیرا واگنر به افسانه های قبل از مسیحیت پرداخت و با ساختن چند قسمت از اپرای حلقه توانست نام خود را کنار افسانه های آلمانی و جهان هنر تثبیت کند.
ژاک بارزون مورخ آمریکایی در یکی از کتاب های خود واگنر را به عنوان یکی از سه شخصیت برتر قرن نوزدهم قرار داد شاید دلیل آن عملکرد اندیشه ی واگنر بود همان از بین بردن قدرت طلبی و پذیرفتن نیروی آسمانی عشق .
تاثیر انکار ناپذیر موسیقی واگنر در جهان فرهنگ و هنر تا آن جا پیش می رود که در جهانی دیگر افسانه هایی افسانه آفرین مانند واگنر رشد خواهند کرد، تصور کنید کلود دبوسی هنگام شنیدن این اپرا (پارسیفال) از شدت احساسات والای آن گریه کرد ، اتفاقاً یکی از دلایل اختلاف نیچه با واگنر همین اثر و اپرای پارسیفال می باشد .
واگنر از سمبل های مذهبی استفاده کرد تا پیام نهایی اپرای حلقه را به اتمام برساند : رستگاری و سعادت تنها از عشق پیروی می کنند نه چیزی دیگر .
واگنر در مقابل تمامی آهنگسازان ایستاد تا آنجا که قامت ایستادگی اش والاتر از هر اندیشه ای می تواند باشد ، در دوران قرون وسطی آهنگسازان تنها در مسیر خدمت گذاری به کلیسا و آثار مورد تایید آن ها بودند در کنار آن امرار معاش برایشان بسیار اهمیت داشت اما واگنر استقلال طلبی خاصی را پرورش داد که پس از او هیچ هنرمندی توان درکش را نیافت .
ریشارد واگنر برای من بیش از هر چیز اهمیت دارد مدت هاست به این نتیجه رسیده ام :
برای لذت یا درک موسیقی واگنر باید فراتر از مطالعات یا دانش موسیقی باشید ، جهان بینی و روحتان مانند افسانه ها باشد ، سرآغاز جهانی سوزان را باید متحمل شوید و به راستی که اگر قرار باشد دنیای هنر چراغی باشد بر روح خاموش انسان ها واگنر خورشید نجات بخش و ابدی آن خواهد بود .
