این اثر به سفارش نیکولاس استرهازی دوم در سال ۱۸۰۷ نوشته شد همچنین بخش هایی از آن را در سال ۱۸۰۸ به همراه سمفونی پنجم اجرا کرد.

شاهزاده و منتقدان از این مجموعه راضی نبودند و میسا سولمنیس را برتر از آن می دانستند اما این اثر با گذشت زمان و فُرم مستقیم احساسی اش توانست از نظر مایکل مور به عنوان یکی از مهم ترین آثار بتهوون تبدیل شود.

در سال ۱۷۹۵ هایدن اثری با همین ساختار برای شاهزاده نوشته بود در نتیجه بتهوون با توجه به آموخته های خود و تکیه بر موسیقی هایدن این مجموعه را خلق کرد.