من مانند شمعی گریان و سوزان به سرنوشتم می اندیشم و لحظه ای را آرزو می کنم که روشنایی زیستنم مِهری بر دیدگان انسان بیافریند تا آنجا خواهم سوخت که قطره ی پایانی اشک هایم تبدیل به موسیقی باخ شود ، درد پنهان من این است : کیست که بتواند آتش درونش را با شعله های سوزان زیستن خاموش کند ؟

این موسیقی اثری از آلساندرو مارچلو است و باخ آن را مجدداً تنظیم کرد ، تاریخ دقیق رونویسی باخ هنوز مشخص نیست اما با توجه به دخالت های پسر عموی باخ (یوهان برنهارد) حدوداً بین سال های 1714 – 1716 این اثر توسط باخ بر روی هارپسیکورد بررسی و در نهایت تنظیم شد .