🔸برای شناخت و درکِ آثار بتهوون باید اول از همه شخصیت او را شناخت 🕊️🍀

🔸بتهوون بسیار رنج پذیر بود و تمامِ سختی های زندگی او‌‌ به آشفتگی اندیشه خلاصه میشه.

🔸پس از مرگ بتهوون آهنگسازانی همچون شوبرت و برامس یاد او را زنده نگه داشتند و آثاری برای احترام به این بزرگ مرد نوشتند .

🔸شوبرت در هنگام مرگ خود درخواست کوارتت زهی بتهوون را می کند و هیچ چیز جز موسیقی بتهوون آرامش نمی کند .

🔸شاید همان موسیقی را مردم معمولی بشنوند برایشان غیر قابل تحمل و سخت باشد کاملاً حق دارند چون شناختی از اندیشه و شخصیت بتهوون ندارند .

🔸شکلِ برخورد بتهوون با هستی بسیار متفاوت بود با هم دوره های خودش ، یکی از دلایل برتری آثار بتهوون در این موضوع خلاصه میشه .

🔸بتهوون علاقه داشت که با اشراف ارتباط داشته باشه چون احترامِ خاصی از لحاظ ادبی و رفتاری داشتند که برای او قابل تحمل بود .

🔸اکثر ما انسان های مدرن یا دهه ۲۰۰۰ به بعد زود رنج شدیم و به راحتی از موضوعات کوچک که دلخواهمان نیست رنجیده میشیم .
هیچ کسی هم قبول نداریم جز خودمان ، تلاشی هم برای مطالعه نمی کنیم.

🔸اینجاست که هنرمندانِ جدی کارآمد خواهند بود همچون بتهوون ، مولیر ، داستایفسکی ، شکسپیر و…

🔸وقتی با گنجینه ای از آثار رو برو میشیم در ماه های اول نوع نگرش ما به این آثار برایمان دشوار خواهد بود.

چرا ؟ دلیلش چیست ؟
همگی از عجله انسان برای رهایی از تعالی بخشیدن (خود) حاصل میشه .

🔸بتهوون می دانست همانطور که نیچه می دانست یا داستایفسکی و… که ارزش آثارشان به اندیشه آن ها خواهد بود .

🔸تنها راه مبارزه آثار هنری با زمان و تبدیل شدن آثار به کلاسیک اندیشه متعالی آن ها خواهد بود .

🔸کلمه سمفونی که بار بزرگی از موسیقی را با خود همراه دارد نفر اول آن بتهوون هست و خواهد بود .

همیشه نشانه هایی از پختگی هست که هیچ وقت قابل انکار نیست .
سمفونی های هایدن بسیار ارزشمند و دلنشین هستند اما در مقابل سمفونی های بتهوون از ارزش کمتری برخوردار هستند . چرا ؟

🔸تنها دلیلش این هست که هایدن بیشتر آثار خود را برای رضایت اعضای دربار می نوشت اما بتهوون آثار خود را برای رضایت اندیشه خود می نوشت
😉

🔸این بتهوون بود که نگاهی بسیار جدی و ابدی به موسیقی کرد حاصل آن شکل گیری اندیشه های واگنر ، برامس و شکوفایی دوره رمانتیک بود .