تابلو های اشرافی ، موسیقی رمانتیک ، اندیشه های شاهزادگان ، فرصتی مهم برای عاشقانه زیستن است.

عبور از دوره رمانتیک باعثِ نابود کردن نبوغ اشرافیت شد ، کم رنگ شدن نژاد های علاقه مند به هنر در زمان های مختلف مشکلی عظیم ایجاد کرد ، مهم ترین آن واجب نبودن هنر در زیستن انسان بود به همین دلیل آن شخصیت های والای هنری پس از دوره رمانتیک نابود شدند.

باور کنید موافق اشراف ها نیستم ، آزاد اندیشی انسان را از همه چیز مهم تر می دانم اما تمام بزرگان دنیای هنر ارتباطی مستقیم با شاهان یا شاهزادگان داشتند از آثار شکسپیر تا موسیقی هندل برای پادشاه جورج سوم همگی شرایطی را فراهم می کرد تا عموم مردم تاثیر آثار هنری را به عنوان نشاطی برای روح و تکامل انسان تجربه کنند.

در این پست موسیقی دورژاک را می شنوید ، پیانو کوراتتی که در سال 1875 نوشته شد تقریباً پس از دهه 1870 با نزدیک شدن به دوره ی عصر جدید و پایان دوره ی رمانتیک آن شکوه و اهمیت هنر در دولت ها کم رنگ شد.

کافیست به موزه های هنری بروید تا این کپشن را بهتر احساس کنید ، بیشتر آثار مشهور ، مربوط به دوره هایی است که دربار یا دولت مردان ارتباطی تاثیر گذار با جهان هنر داشته اند ، امروزه تهیه ی نیاز های مالی برای هنرمندان اولویتی بسیار مهم است اما در گذشته حمایت های شاهزادگان از هنرمندان باعث می شد به این نیاز توجه نکنند.

نمی دانم تا چه میزان با فلاندر (جنوب هلند و ارتباط آن با اسپانیا آشنایی دارید) اما بسیاری از آثار مشهور هنری در آن زمان خلق شد ، کافیست معماری آن دوره را مشاهده کنید یا آثار روبنس نقاش مشهور را بررسی کنید همراه با بروگل پدر اثری با عنوان حس بینایی که از ایران باستان و پادشاهان آن دوره الهام گرفته شد.

این موسیقی دورژاک برای من پایان دوره ای خاص را یادآوری می کند ، شروع با شکوه آن توسط گوته ، زیبایی های موسیقی آن توسط شوبرت ، برامس ، شومان و ….

قطعاً عاشقانه زیستن را می شد خالصانه تجربه کرد اما با گذر از دوره ی رمانتیک و انقلاب های صنعتی ، آن روح والا جای خود را به اندیشه هایی خُشک و غیر قابل تغییر داد تا آن گروه از هنرمندان نقششان در جامعه کاسته و تماماً به فکر نیاز های مادی باشند تا فراهم کردن شرایطی برای عاشقانه زیستن.