اثری ماورایی از موتسارت میان شادی های گذشته و اندوه مرگ

کنسرتو پیانو 23 موتسارت که خیلی از عزیزان اعتقاد دارند شماره گذاری نباید کرد و همان طبقه بندی kv 488 را باید گفت . می دانید در سال 2023 مهم تر از همه شنیدن موسیقی کلاسیک در این جامعه آشفته هست که این اثر را برایتان به اشتراک می گذاریم باید دانست که تفاوت شماره گذاری و طبقه بندی رسمی آثار برای راحت تر شناختن این مجموعه ها در نظر گرفته شده است.

این اثر از موتسارت که در زمان حیات او از استقبال خوبی روبرو شد و بسیار مورد تحسین قرار گرفت.

موتسارت بخش بسیاری از کنسرتو های خود را در میان سال های 1784 تا 1786 نوشت زمانی که او فقط 28 تا 30 سال داشت .

بیشتر از 11 کنسرتو را در این دوره نوشت اینکه از چه نبوغی برخوردار بوده شکی نیست اما انگار وی از مرگ زود هنگام خود آگاه بود .

پیانو کنسرتو 23 موتسارت موومان آداجیو را می شنوید اثری که می توان از آن به عنوان یکی از پایه های اصلی پیانو کنسرتو یاد کرد با اینکه موتسارت نزدیک به 30 پیانو کنسرتو نوشت اما هر کدام فرم و محتوای خاص خود را دارند به طوری که پیانو کنسرتو 23 اصلاً نزدیک به پیانو کنسرتو 22 او نیست و از فرمی متفاوت برخوردار است .

موتسارت به پختگی عجیبی در این اثر و بخصوص در این موومان آداجیو می رسد .

تمامِ ساز ها با هم هماهنگ و به بهترین شکل خود در حال پیشروی هستند . موتسارت در پیانو ، ویولن ، سازهای زهی به اوج خود می رسد که این موضوع سبب شده تا این کنسرتو برای همیشه مورد توجه رهبران موسیقی قرار گیرد.

حسی که شخصاً به این کنسرتو پیانو موتسارت دارم : ترس از آینده و ترس از دانستن زیاد.

انسانی همچون موتسارت نمی داند این همه نبوغ در آینده به کجا خواهد رسید ، ترس از اینکه شاید تنها او بماند و موسیقی اش که همینطور هم شد در زمان حیات و بخصوص مرگ او فدای نبوغش شد. فدای رکوییم و موسیقی مرگ که در زمانی مشخص در رابطه با موسیقی مرگ موتسارت مقاله ای آپلود خواهیم کرد.

رهبر این اثر : کارل بوهم یا بوم

نوازنده ی پیانو : Maurizio Pollini

سال ضبط این اجرا : 1976