حسرتی پنهان از زیستن در دوره کلاسیک را همیشه داشته ام ، خیابان هایی که شاید کامل شکل نگرفته بودند و فضایی شهری نداشتند ، مردمانی که توقع کمتری از یکدیگر داشتند ، بحران حسادت وجود نداشت زیرا تمامی انسان ها از اندیشه هایشان قضاوت می شدند نه منافع یا مادیات های گذران.

قطعاً در آن دوره همه چیز زیبا یا عالی نبوده مشکلاتی که امروزه است حتماً در آن زمان احساس می شده اما درصد کمی از مردم بودند که با دنیای موسیقی ، ادبیات ، نقاشی یا دنیای هنر بیگانه باشند ، اگر برامس اثری می نوشت بخش قابل توجهی از جامعه آن را می شنید یا اگر کتابی ادبی همانند جهان تولستوی منتشر می شد در آن زمان بسیار مورد توجه مردم بود اما امروزه تمام جهان در مسیری حرکت می کند که فرصت یا قدرتِ اندیشیدن را از انسان میگیرد.

گوش بسپارید به یکی از زیباترین آثار موسیقی کلاسیک.

اگر قرار باشد از میان آثار برامس ده اثر محبوبم را انتخاب کنم این اثر را قطعاً با تمام وجودم انتخاب خواهم کرد.

اپوس 18 برامس همان پیانو کنسرتو یکم را می شنوید که در سال 1857_1858 نوشته شد .
قبل از اینکه ادامه ی کپشن را مطالعه فرمایید یک بار این اثر را کامل بشنوید سپس نظراتِ ارزشمندتان را برایمان بنویسید .

برامس کاملاً متفاوت است با دیگر آهنگسازان دوره ی رمانتیک ، وسواس های همیشگی او نگذاشت نسخه های اولیه ی این اثر را بتوانیم مشاهده کنیم .
در نتیجه تنها یک نسخه بیشتر باقی نمانده ، همان نسخه اصلی که در سال 1917 با امضای جوزف یواخیم ،کتابخانه دولتی آلمان آن را نگهداری می کند .
در نسخه اصلی هیچ اشاره ای نشده مقصود نهایی اثر چه است بسیاری از منتقدان این اثر را مرثیه ای برای مرگ شومان یا رابطه ی کلارا شومان با برامس در نظر می گیرند .

قبل از نوشتن پیانو کنسرتو ، این اثر می بایست سمفونی یا سونات پیانو دو گانه باشد اما برامس هیچ اثری از نوشته های قبلی خود به جا نگذاشت طبیعتاً به دلیل حساسیت های برامس بود ، وسواس های او بی نهایت قابل احترام است ، هر اثری که می نویسد مشخص است از تمام احساس و فرمِ آثار خود استفاده کرده تا مخاطبان موسیقی پس از گذشت 167 سال هنوز از شنیدن این موسیقی لذت ببرند.
اجرایی که می شنوید با نوازندگی روبینشتاین است تحت لیبل آر سی ای ، بی نهایت لذت بخش است شنیدن این اثر بخصوص با کیفیت فلک ، پیشنهاد می کنم در وب سایت این اثر را حتماً بشنوید .