باخ این اثر را در لایپزیگ ساخت در سالِ 1725 زمانی که دوره باروک در اوج خود قرار داشت .

متنِ کامل این اثر : پس خداوند دنیا را دوست داشت
که پسرش را به ما داد.
هر که با ایمان تسلیم او شود
او برای همیشه با عیسی در آنجا(بهشت) زندگی خواهد کرد.
هر که معتقد باشد عیسی برای او متولد شده است
او تا ابد گمشده می ماند،
و هیچ غمی نیست که او را اندوهگین کند
کسی که خدا و همچنین عیسی او را دوست دارد

آغازِ این کانن یا کانتاتا از باخ بسیار جدی و عمیق می باشد . باخ با این اثر مجدد به ما علاقه مندان موسیقی قدرت هارمونی خود را نشان داد که چگونه گروهِ کٌر همراهِ ارکستر کوچک باخ بشوند .

در دوران باروک ارکستر همانندِ دوره های رمانتیک و یا حتی کلاسیک نبود بسیار کوچک و اکثراً سولو محور بود .

نامِ بسیار زیبای این کانتاتا ( پس خدا دنیا را دوست داشت ) زیبایی بیشتری به این اثر می دهد .

جولیان مینچام منتقد موسیقی در رابطه با این اثر می گفت : باخ به شکلی عجیب گروه کٌر را زینت داد تا به سختی مطلع بشویم که آیا سوپرانو هست یا گروه کٌر ؟ ( حجمِ بسیار زیادی برای این اثر شروع به خواندن می کنند اما چیزی که به گوش می رسد نهایتاً 10 الی 15 صدا بیشتر نیست . )

خیلی مانده تا باخ را کشف کنیم و به تمامی آثار او بپردازیم چون عمرِ آدمی پاسخگو آثار باخ نخواهد بود.