موسیقی پاخلبل همان سکوتی است که اشک را متولد می کند برای رسیدن به آن سوی احساس ابدی باید بیش از هر زمانی جدا از زمان بود این جدا از زمان بودن است که انسان را در مسیر ستایشگر بودن هنر ، آگاه می سازد .

به درستی خواندید ستایشگر بودن هنر نیازمند آگاهی است اما از نوع خاص آن زیرا قابل لمس و احساس نیست باید پذیرفت برای هر انسانی به میزان تحمل او نسبت به پذیرش رنج آگاهی نهفته شده در نتیجه موسیقی پاخلبل از آن سوی آگاهی پدید می آید.

یوهان پاخلبل (Johann Pachelbel) متولد نورنبرگ آلمان مدرس موسیقی ، آهنگساز و نوازنده ارگ دوران باروک بود که در دوران زندگی خود توانست هنر نوازندگی ارگ را به بالاترین سطح برساند.

او همچنین سهم قابل توجهی در پرورش و توسعه فرم‌های مختلف موسیقی مانند پرلود و فوگ داشت تا آنجا که موسیقی و هارمونی را با تکامل دیگر آهنگسازان ایتالیایی به اوج رساند.

از ویژگی های کارهای پاخلبل به عقیده ی من می توان به ظرافت و شفافیت، چندصدایی ، جدا بودن هارمونی و ملودی ، ساده کردن پیچیدگی ها در موسیقی اشاره کرد.

ساده کردن پیچیدگی ها این عنوان مقدس ، از نظر من می تواند یکی از دلایل ماندگار شدن آثار هنرمندان باشد نشانه های آن کاملاً شفاف است کافیست آثار پاخلبل مانند این اثر و سایر آثار دوره باروک را برای هر انسانی در هر سطح آگاهی پخش کنید یا آن هارا با این آثار روبرو کنید متوجه خواهید شد که هیچ نشانه ای از عدم تمایل وجود نخواهد داشت و همه چیز واضح است ، تنها ارتباط جاویدان با این اثر در هر انسانی ممکن است وجود نداشته باشد اما تمایل به شنیدن آن وجود خواهد داشت ، این سادگی در آخر می تواند هنرمند را از اجبار برای خلق اثر به سوی ذوقی بی کران رهنمود کند تا آنجا که اکنون بسیاری از آثار پاخلبل از بین رفته و تعداد اندکی از آن در موزه های مختلف نگهداری می شود پس تلاش هنرمند برای شهرت یا موضوعات دیگر نبوده بلکه ساده کردن پیچیدگی های زیستن هدف مشترک پاخلبل و دیگر هنرمندان جاویدان می تواند باشد .