شوستاکوویچ سمفونی شماره 12 را به خاطر گرامیداشت انقلاب اکتبر 1917 روسیه نوشت

شوستاکوویچ بین سال های 1906 تا 1975 میان انـقلاب اکتبر، جـنگ داخـلی و دو جـنگ جـهانی زندگی کرد ، در این رویدادهای سخت موسیقی پرشور شوستاکوویچ است که می تواند سمفونی را با زندگی آمیخته کند تا لحظات مهم تاریخ را فراموش نکنیم !

شـوسـتاکوویچ بـه آرمـانهـای سـوسیالیسم و اکتبر وفـادار مـانـد. امـا از اسـتالین و بـوروکراسی بیزار بـود.

شوستاکوویچ سمفونی شماره 12 خود را سال 1917 نامید ، این یک ژست سیاسی بود که به سال انقلاب روسیه اشاره می کرد. سمفونی شماره 12 روایتگر بیوگرافی قهرمانانه است که از شخصیت اصلی آن انقلاب، ولادیمیر لنین، قدردانی می کند ( مخصوصاََ موومان آخر با عنوان طلوع بشریت ). شوستاکوویچ این سمفونی را در سال 1961 نوشت، یک سال پس از پیوستن به حزب کمونیست و هشت سال پس از مرگ ژوزف استالین.

اغراق نیست اگر بگوییم وقایع سال 1917 بر زندگی شوستاکوویچ مسلط شد. او به معنای واقعی کلمه بچه انقلاب بود ، 11 ساله بود که انقلاب شد. از همان اوایل کار خود به عنوان آهنگساز ، از سمفونی به عنوان فرمی برای بیان عمیق ترین ایده های خود و مقابله با فشارهایی که رژیم کمونیستی بر هنرمندان به طور کلی و به ویژه بر او وارد می کرد استفاده می کرد.

توضیح مختصر درباره 4 موومان از سمفونی شماره 12 شوستاکوویچ

خوشبختانه، برای لذت بردن از این سمفونی نیازی به دانستن جزئیات تاریخ مدرن روسیه نداریم.

در موومان اول ، ملودی هایی که می شنویم بر اساس موسیقی های انقلابی است که پیام های ضد ظالمانه را در سال 1917 منتقل می کند.

در موومان دوم ، همانطور که شوستاکوویچ اولین راهپیمایی تشییع جنازه خود برای قربانیان را نقل می کند، سرعت آن کاهش می یابد و جدیت بیشتر می شود.

در موومان سوم ، اوج دراماتیک سمفونی در این موومان است.

سرانجام، موومان چهارم قطعنامه پیروزمندانه و خیرخواهی پدرانه لنین را در طلوع بشریت ارائه می کند.

رهبر این اجرا یوگنی مراوینسکی است ، شش سمفونی از سمفونی‌های دمیتری شوستاکوویچ برای اولین بار به رهبری مراوینسکی اجرا شدند.