حیاتمان ، بدون زنان ، آغازش بی پناهی ، میانِ آن بدون لذت و پایانش بدون دلداری خواهد بود .

آغاز وجود انسان از سینه ی زنان حیات می یابد ، آغازین کلمات را از لبان او می آموزاند ، آغازین گریه ها را نوازش انگشتان او آرام می دهد ، در آخر صدای اندوهگین زندگی را زنان خواهند شنید زیرا زیبایی آفرینش بدون حضور زنان غیر ممکن خواهد بود .

بیشتر متن از عنوان در باب زنان شوپنهاور اقتباس شده است ، اما حتماً می دانید به دلیل زندگی شخصی و همان ارتباط تلخ شوپنهاور با مادر خود این جملات در ادامه ی کتاب قطعاً بدین شکل نخواهد بود .

سمفونی پنجم گوستاو مالر تا به امروز معرفی نشده بود ، چه روزی مهم تر از روز جهانی زن ، این اثر تقدیم به انسان های اندوهگینی که به دنبال رهایی روح و جسم هستند یا عاشقانی که به زیبایی چهره زنان توجهی ندارند ، مسئله ی آن ها کشف زیبایی درون زنان است.

سمفونی پنجم گوستاو مالر تمامِ پیچیدگی زیستن و از همه مهم تر درک هنر را به اوج خود می رساند مالر واقعاً پل مهمی بین رمانتیسم ( موسیقی قرن نوزدهم ) و مدرنیسم قرن بیستم ایجاد کرد .

دلیل اینکه در این روز ( روز جهانی زن) این اثر را معرفی می کنیم بسیار واضح است ، مالر این اثر را برای آلما همسر خود نوشت ، زمانی که مالر آلما (دختر شیندلر) نقاش منظره ی ، آن دوران را دید این اثر را نوشت.

موومان های اول ، دوم و در نهایت سوم طبیعتاً ارتباطی مستقیم به همسر مالر ندارند یا اگر دارند اشاره ای به آن نشده ، اما این اثر موومان چهارم آداجیتو یا adagietto کاملاً مالری عاشق را به تصویر می کشد ،
عشق به زیبایی چهره ی زنان ؟ قطعاً خیر .

مالر مجذوب زیبایی پنهان درون آلما بود که باعث خلق این اثر شد ، هر زنی زیبایی پنهانی دارد که باید درک شود ، مالر توانست این درک را از آلما داشته باشد که قطعاً مطلع هستید همراهی آلما در زندگی مالر بسیار تاثیر گذار بود ، هیچ کدام از آثار مالر به این اندازه ستایش نشده است همچنین تمام رهبران مهم تاریخ ، این سمفونی را با حساسیت بیشتری اجرا می کنند.

این پست را حتماً برای دوستان و عزیزان خود بفرستید .

رهبر این اجرا : برنستاین
سال ضبط : ۱۹۶۴
ریمستر شده در سال ۲۰۰۹ از کمپانی سونی
به احتمال زیاد این اجرا از برنستاین همان اجرایی است که برای مرگ رابرت کندی اجرا شد .