دوره باروک و موسیقی رامو همراه با چهره هایی غریب اما آشنا ، قبل از اینکه نگاهی به آن ها بیاندازم مدت های طولانی با من در گفتگو بودند ، توجه نمی کردم شاید اصل در این است : راحتی زیستن به عدم توجه انسان با انسانی دیگر در تعامل است.

بیشترین لحظاتی که انسان خود را سرزنش می کند از ارتباط با دیگران تا تاثیر اعمال آن در لحظات ماست ، مدت هاست به این باور رسیده ام : نباید همه چیز را آنطور که انتظار می رود سنجید ، همان رهایی حاصل از عدم توجه به دیگران در همین موضوع قابل درک است.

شاید پیچیده باشد اما سروران من اگر چیزی قابل انجام باشد پس پیچیدگی آن برای انسان معنایی ندارد مگر شرایطی که جسم بر اندیشه قالب شود آن زمان دیگر سرنوشت هر فرد بی دلیل به سوی تباهی خواهد رفت .

موسیقی فرانسه و این اثر از ژان فیلیپ رامو همان عدم توجه به موضوعات غیر ضروریست ، رامو در این اثر تلاش کرد صدای پرندگان را به موسیقی بیاورد ، هایدن در آثار خود از این اتفاق استفاده کرد اما نکته ای پنهان در این موضوع نهفته است و آن شانس ، معجزه یا تقدیر خوب نیست بلکه روح خوب حاصل از رهاییست .

اولین آهنگسازی که تاثیر جدی در هارمونی گذاشت رامو بود ، بسیاری او را اولین آهنگسازی می دانند که هارمونی را به موسیقی اضافه کرد اما چون به طور دقیق مشخص نیست نمی شود آن را تایید کرد ، در نهایت زمانی که این اثر را شنیدم تصاویری از چهره های مربوط به دوره ی باروک را تجسم کردم همین پست در ذهنم آشکار گشت و این دلیلی بود بر شکل گیری این پست ، چرخشی را احساس کردم سراسر از زیستن و والایی ، ابدیت بخشیدن به درون ، عدم توجه به لحظه کدام انسانی می تواند با گفتگو یا بدون واسطه ی هنری در کمتر از 30 ثانیه عدم توجه به لحظه را ایجاد کند ؟