استرلینگ دوستِ نزدیک شوپن می گفت : او مانند مردان دیگر نبود !

موسیقی شوپن توجه اشراف زادگان را جلب می کرد اما شوپن برایش چیزی مهم تر از اشراف زادگان وجود داشت .
آن موضوع ترس از مرگ بود ، شوپن بدون اینکه از لحاظ جسمی بمیرد بارها مرده بوده ، از شدت ترس ، چهره ای زرد رنگ و رنگ پریده ، بیهوشی های مداوم و ترس از خواب همیشه با او همراه بود .

کلود دبوسی می گفت : موسیقی شوپن به دلیل ماهیت نبوغش از هر طبقه بندی فرار می کند.

کاملاً درسته نمی توان به موسیقی شوپن یک سبک یا حالتی از فرم را نسبت داد.

فرانتس لیست درباره شوپن گفت : شخصیت شوپن از هزاران سایه تشکیل شده که در عبور از یکدیگر چنان مبدل می شوند که قابل تشخیص نیستند.

شوپن خیلی کم حرف بود و آنطوری که خودش دوست داشت اثر می نواخت و می نوشت ، سفارشی نبود به عبارت دیگر متکی به دربار یا اشراف زادگان نبود از لحاظ شخصیتی بسیار فردی کامل و رنج دیده بود .

پرنسس بلژیوجوسو درباره شوپن گفت : شوپن یکی از بزرگ‌ترین پیانیست های دنیاست اما قطعاً تنهاترین آن ها هست و خواهد بود.

این اثر توسط پولینی نواخته شده در ابتدا زیبا اما خشمگین است .

خشمی که هیچکس از آن اطلاعی ندارد جز قلبِ زخم خورده شوپن❤️‍🩹